✍️ الم

#قسمت_پنجم

“أوَّلُ الإخْلاصِ اليَأسُ مِمّا في أيْدي النّاسِ” سرآغاز اخلاص چشم اميد بركندن از دست مردمان است..

غرر الحكم: ج2،ص459،ح 3291

امان از این خودخواهی ها! امان از متوقف ماندن ها و مومیایی شدن ها! جامعه‌ی دینی هر روزی یک نیازی دارد. امروز یک نیاز. فردا نیاز دیگر و روز بعد نیاز دیگر. این، بر اثر اینکه یک روز نیازی را براورده کرده، در یک هاله ای از احترام و تقدس در نظر مردم باقی می ماند‌. برای خاطر یک قدم، بار چندین قدم واجب دیگر از دوش او برداشته میشود. این اول فساد و انحطاط و انحراف است! پیغمبر هرروزی وظیفه ی همان روز را انجام میداد و امیرالمومنین هم همینطور. اما طلحه و زبیر اینطور نبودند…( انسان ۲۵۰ ساله، ص۲۱۳)

✍از جمله ویژگی های صالحانی که وارثان زمین هستند و در مدینه فاضله ی وعده داده شده در قرآن حکومت خواهند کرد؛ متخلق شدن به مقام اخلاص است؛ و یکی از ساده ترین و بهترین راه ها برای رسیدن به اخلاص، رعایت همین نکته است که انسان آنچه را که به نفع جامعه ایمانی، به نفع اسلام، در راه خدا به انجام رساند، رها کند ، فراموش کند و به وظایف بعدی مشغول شود… اگر انسان در شعف متوهمانه‌‌ی حاصل از خدمتی در گذشته باقی ماند، درهای افساد و انحطاط بر روی او باز خواهند شد.. با تمسک به اخلاص است که چشم امید از دست مردمان برداشته می‌شود. زیرا کسی که خدمتی را انجام دهد در حالیکه اخلاص ندارد؛ همواره منتظر و چشم براه تقدس و تعظیم از جانب دیگران است و این نگاه به پشت سر، او را از مسیر پیش رو، باز خواهد داشت . او می ماند در حالیکه زمان میگذرد. و این گونه است که انسان زنده مومیایی میشود!

#تمدن_نوین_اسلامی

✍️سمانه ناصری / تابستان ۴۰۴

ان شاءالله ادامه دارد..